De weg tot nu toe
Foto plaatsen
3 Vragen die het meest aan mij worden gesteld:
-Waar ligt Gambia nu precies ?
-Hoe kom jij nou in Gambia terecht?
-Wat kost het sponsoren van een meisje nou eigenlijk?
Gambia ligt aan de westkust van Afrika, vanwege de vriendelijke
bevolking, ook wel “ The Smiley Coast of Africa” genoemd.
Gambia is ongeveer zo groot als Gelderland en Overijssel bij elkaar.
Senegal omringt Gambia, het heeft een subtropisch klimaat met
een droog en nat seizoen.
Inwoners aantal (meting 2017) 2.051,363, dus ruim 2 miljoen.
Religie: 90 % moslim en 10 % christendom.
Engels is de officiële taal, de stammen talen zijn: Mandinka, Wolof,
Fulani en nog een paar.
Analfabetisme is zeer hoor.
60% van de bevolking leeft onder de armoede grens
1970 werd Gambia, voormalig Engelse kolonie, een Republiek.
Door een bevriend echtpaar ben ik in Gambia terechtgekomen.
Een van hen was fysiotherapeut en verkocht zijn praktijk om in
Gambia de arme bevolking gratis van medische zorg te voorzien. Ik
vond dit een fantastisch plan en steunde hem in zijn ideeën.
Vanwege mijn enthousiasme werd ik gevraagd een keer mee te
gaan, om te zien wat hij daar deed.
Ik ging mee en heb Gambia niet in eerste instantie als toerist leren
kennen. Ik werd gegrepen door het land en de onbeschrijfelijke
armoede en nood, en zag daar ook voor mijzelf een taak.
Ik kan de wereld niet verbeteren, maar misschien toch, naar mijn
vermogen en op kleine schaal, voor de meisjes en jonge vrouwen,
iets betekenen.
Waarom meisjes en vrouwen: Vrouwen zijn veelal achtergesteld en
daardoor kwetsbaar. Hoe kan ik enkele van deze vrouwen een
toekomstperspectief bieden?
Educatie heeft mij verder gebracht in mijn leven en dat gun ik deze
jonge vrouwen ook.
Hoe kan deze vorm gegeven worden? ... toen nog geen idee.
Mijn volgende stap was daar overwinteren. Als ik daar enkele
maanden ben, dan kom ik er het beste achter hoe ik mijn idee vorm
kan geven en uitwerken.
Mijn doel was meisjes te vinden en hun opleiding te betalen.
Hoe heb ik het aangepakt?
Ik overwoog de tools te gebruiken waar ik goed in ben. Ik was
maatschappelijk werker en ben op deze werkwijze aan de slag
gegaan.
Dat wil zeggen onderzoek doen, contact leggen met scholen,
leerlingen en de sociale context van de leerling.
Klopt het gehele plaatje, dan besluit ik, onder mijn condities, te
sponsoren.
Mijn condities: gemotiveerd zijn, goede prestaties leveren en goede
inzet tonen. Toezeggingen van de ouders om hun kind te willen
ondersteunen en achter de wens van hun kind staan verder te
willen studeren of een vak leren en haar de mogelijkheden bieden
en de ruimte om dit te kunnen realiseren.
Van de schoolleiding verlang ik op de hoogte te worden gehouden
van de schoolprestaties, dit in samenspraak met de leerling en
ouders en elke verandering die er plaatsvindt rondom de leerling.
Betalingen worden uitdrukkelijk aan de scholen gedaan.
De ouders en de leerlingen krijgen geen geld.
Ik ondersteun alleen het kind en niet het hele gezin.
Wat ik daarnaast nog wel doe is zo’n 3 x per jaar leermiddelen, 2e
hands spullen en kleding verzenden naar de families.
Deze middelen ontvang ik veelal van vrienden en familie en stuur ik
in bananen boxen, via stichtingen Goods for Gambia, of Africa op
voor ongeveer 9 euro per box.
3. Wat kost het sponsoren van een meisje eigenlijk?
Dat is zeer divers en afhankelijk van de aard van de opleiding maar
ook het verschil tussen stad en platteland (village) en het verschil
tussen particuliere en gouvernements scholen, lagere en hogere
beroepsopleidingen.
Maar de prijzen liggen tussen de 100 en 350 per jaar.
Vanaf het prille begin betaalde ik alle onkosten uit eigen middelen.
Om continuïteit te kunnen waarborgen, had ik meer geld nodig.
Ik organiseerde een benefiet en ontving donaties en vaste
sponsoren.
De volgende stap was een Stichting oprichten.
Ik vond enthousiaste mensen die op vrijwillige basis bereid waren
een mooi team te vormen.
De stichting werd een feit op 3 maart 2021.
Werkwijze in Gambia, kan naast de sponsoring van alles zijn waar
ik tegenaan loop en niet uit de weg ga.
Op 6 maart van datzelfde jaar vertrok ik naar Gambia.
De scholen waren daar vanwege corona vanaf januari dicht.
Een onaangename verrassing. In Nederland was nog niets aan de
hand. Ik bezocht de families en met name een speciaal gezin. Ik
sponsorde uit dit gezin 2 dochters. Moeder was, tot haar verdriet en
tegen haar zin, zwanger van het 6e kind. Op mijn vraag wat ze nu
wilde was haar antwoord: ze heeft geen keus. Dan adviseer ik je het
kindje te accepteren en te koesteren. Wil jij dan bij de bevalling zijn,
was haar verzoek. Ik beloofde haar dat te doen, mits haar
echtgenoot er ook bij zou zijn. Dit gesprek vond 7 maanden
daarvoor plaats.
De bevalling zou in maart moeten plaatsvinden.
Corona stak nu ook in Nederland de kop op. Ik moest terug vliegen
op 21 maart met de laatste vlucht. De nacht voor vertrek om 2 uur
werd ik gebeld om naar het ziekenhuis te komen. De weeën waren
begonnen, ik heb geassisteerd, de baby kwam met een
dwarsligging, dus zware bevalling, ter wereld. De vader beleefde de
bevalling intens mee. Na overleg met de verloskundige, de vader en
de moeder werd besloten, als anticonceptie, een spiraal te
plaatsen. Meer kinderen wilden beiden niet. Ik mocht het jongetje
zijn naam geven en had nog net tijd om het vliegtuig terug te
nemen.
Door onze werkwijze, intensieve betrokkenheid bij de kinderen en
hun families is het mogelijk dit soort intense belevingen mee te
maken door het winnen van vertrouwen.
Helaas kon ik dat en het daaropvolgende jaar niet terug gaan.
De stichting heeft in die periode geen nieuwe meisjes kunnen
werven. Niet dat er geen aanbod was, maar ik blijf mijn methode
van werving volgen en wijk daar niet vanaf.
Wij hebben die tijd hier in Nederland zo goed mogelijk proberen te
gebruiken de papieren rompslomp in orde te maken om de ANBI
status te kunnen aanvragen.
De ANBI status hebben wij verworven op 1 januari 2022.
Mijn eerste reis na de lockdown was in november 2022.
Hierover meer… blijf het volgen.